»Nazadnje je poslal k njim svojega sina, rekoč: ›Mojega sina bodo spoštovali‹.« (Mt 21,37)

Vsi redno doživljamo trenutke uvidov, ko si rečemo "aha", in dobimo vpogled v Boga, svet ali sebe. Ti trenutki osmislijo dogodke in okoliščine, ki smo jih prej dojemali le kot težavo.

Matejev evangelij je poln "aha" trenutkov. Napisan je za večinoma judovsko občinstvo in razmišlja o Jezusu v luči zgodovine Izraela, hebrejskih svetih spisov in pričakovanj glede Mesije. Jezus je bil za Matejevo skupnost in je tudi za nas "aha" v svetovni zgodovini. Ko je Matej razmišljal o Jezusovem življenju, smrti in vstajenju, so stvari, o katerih se je prej le spraševal, dobile poln smisel.

Besedna zveza "kamen, ki so ga graditelji zavrgli", se je prvotno nanašala na Izrael. V Psalmu 118 in na splošno v Knjigi psalmov so preizkušnje in porazi Izraela videti kot preizkušnje moči, ljubezni in vzdržljivosti. Kljub vsemu, kar so prestali, izraelsko ljudstvo še naprej poje o Božji zvestobi do njih in o tem, kakšne čudeže je Bog storil pred njihovimi očmi in jih spremenil v bolj verno ljudstvo.

Matej pa razmišlja o tem, kaj se je Jezusu zgodilo v rokah velikih duhovnikov, pismoukov in Rimljanov. V velikem "aha" trenutku uvidi, da je Jezus, in ne le Izrael, tisti kamen, ki so ga graditelji zavrgli in ki je zdaj postal ključni gradnik nove zgradbe.

Če ravnamo popolnoma enako kot Matej s tem odlomkom, ga lahko uporabimo tudi v svojem življenju. Pogosto obstajajo vidiki naše osebnosti ali značaja, ki se jih sramujemo ali nad katerimi obupujemo. Od klevet do pohlepa, od preteklih bolečin do jeze, od spolnosti do porušenih odnosov, pogosto smo lahko obupani zaradi tega, kako nepopolno je naše krščansko življenje.

Čeprav smo se trudili, da bi premagali svoje najslabše lastnosti, pogosto mislimo, da iz njih nikoli ne bo izšlo nič dobrega. V takšnem kontekstu moramo slišati današnji evangelij: "Kamen, ki so ga graditelji zavrgli, je postal vogelni kamen; to je storil Gospod in to je čudovito v naših očeh."

Deli našega značaja, ki jih najbolj preziramo, so lahko priložnost za najbolj čudovite trenutke neverjetnih milosti. Za Boga ni nič nepopravljivo; nič ni šlo predaleč ali se preveč zakoreninilo. V krščanskem življenju ni prostora za sramoto, temveč le za kesanje in vedno nov začetek. Pogled na stvari, za katere smo mislili, da so le težave, nam daje največje možnosti za "aha" trenutke. Kdaj? Takrat ko nam Kristusovo ozdravljenje in ljubezen omogočita, da spremenimo svoje življenje, da izničimo vse negativne in porazne samogovore, katerim se prepuščamo, in dovolimo mojstrskemu graditelju Kristusu, da nas znova zgradi.

Ko se tega navadimo, je neverjetno, koliko "aha" trenutkov doživimo. Naša osebna in skupna zgodovina preneha biti težava, ki jo je treba rešiti. Spremeni se v izziv, ki ga je treba izkoristiti za gradnjo Božjega kraljestva med nami.

Todos tenemos momentos de intuición, en los que decimos "ajá" y vislumbramos a Dios, al mundo o a nosotros mismos. Estos momentos dan sentido a acontecimientos y circunstancias que antes sólo habíamos percibido como un problema.

El Evangelio de Mateo está lleno de momentos "ajá". Escrito para un público mayoritariamente judío, reflexiona sobre Jesús a la luz de la historia de Israel, las escrituras hebreas y las expectativas del Mesías. Jesús fue un "ajá" en la historia del mundo para la comunidad de Mateo, y también lo es para nosotros. Cuando Mateo reflexionó sobre la vida, la muerte y la resurrección de Jesús, las cosas sobre las que antes sólo se había preguntado cobraron pleno sentido.

La frase "la piedra que desecharon los constructores" se refería originalmente a Israel. En el Salmo 118, y en el Libro de los Salmos en general, las pruebas y derrotas de Israel se consideran pruebas de fortaleza, amor y resistencia. A pesar de todo lo que ha sufrido, el pueblo de Israel sigue cantando la fidelidad de Dios y los milagros que Dios ha realizado ante sus ojos para transformarlo en un pueblo más fiel.

Mateo reflexiona sobre lo que le sucedió a Jesús a manos de los sumos sacerdotes, los escribas y los romanos. En un gran momento "ajá", se da cuenta de que Jesús, y no sólo Israel, es la piedra que los constructores rechazaron y que ahora se ha convertido en el bloque clave del nuevo edificio.

Si hacemos exactamente lo que Mateo hizo con este pasaje, podemos aplicarlo a nuestras propias vidas. A menudo hay aspectos de nuestra personalidad o carácter de los que nos avergonzamos o desesperamos. De la calumnia a la avaricia, de las heridas del pasado a la ira, de la sexualidad a las relaciones rotas, a menudo podemos desesperarnos por lo imperfecta que es nuestra vida cristiana.

Aunque hayamos intentado superar nuestras peores cualidades, a menudo pensamos que nunca saldrá nada bueno de ellas. Es en este contexto en el que necesitamos escuchar el Evangelio de hoy: "La piedra que desecharon los constructores se ha convertido en la piedra angular; el Señor lo ha hecho, y es maravilloso a nuestros ojos."

Las partes de nuestro carácter que más despreciamos pueden ser oportunidades para los momentos más maravillosos de gracia increíble. Nada es irreparable para Dios; nada ha ido demasiado lejos ni se ha enquistado demasiado. No hay lugar para la vergüenza en la vida cristiana, sólo para el arrepentimiento y siempre un nuevo comienzo. Mirar las cosas que pensábamos que eran sólo problemas nos da la mayor oportunidad para momentos "ajá". ¿Cuándo? Cuando la curación y el amor de Cristo nos permiten cambiar nuestras vidas, deshacer todo el discurso negativo y derrotista que nos permitimos, y dejar que Cristo, el Maestro Constructor, nos construya de nuevo.

Una vez que nos acostumbramos a esto, es sorprendente la cantidad de momentos "ajá" que experimentamos. Nuestra historia personal y común deja de ser un problema que hay que resolver. Se convierte en un reto que debemos utilizar para construir el reino de Dios entre nosotros.